Στη θαλάσσια διαδρομή Κυλλήνης – Ζακύνθου.

Μια διαδρομή τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά… Μου φάνηκε αιώνας το ταξίδι μιας ώρας και κάτι, από το λιμάνι της Κυλλήνης μέχρι το λιμάνι της Ζακύνθου, είχα πολύ αγωνία και πολύ άγχος για το τι θα συναντούσα. Δεν είχα ξαναπάει ποτέ σε αυτό το μέρος, αλλά αυτό είναι οκ, έχω ξαναπάει για πρώτη φορά σε πολλά μέρη…. Η αγωνία μου δεν ήταν αυτή. Ήταν γιατί πήγαινα να γνωρίσω έναν άνθρωπο , που είδη όμως γνώριζα… Πως γίνετε αυτό;;;
Γίνετε.

Μια γνωριμία ουσιαστική και με περιεχόμενο, μια διαδυκτιακή γνωριμία που ήρθε από το πουθενά.
Έτσι και εγώ εκμεταλέυτικα την ευκαιρία, πηγαίνοντας στο χωριό μας για διακοπές, να «πεταχτώ» απέναντι…
Δεν σας κρύβω ότι είναι από τα ποιο τρελά πράγματα που έχω κάνει… Δηλαδή να πάω να συναντίσω έναν άνθρωπο που είδη γνωρίζω, αλλά δεν έχω δει ποτέ. Οκ μπορεί σε σένα να ακούγεται λίγο , για μένα είναι πολύ.

Το ένστικτο μου σπάνια με ρίχνει έξω, και έτσι εγώ το εμιστευτικα για ακόμα μια φορά.

Τέλος, γυρνώντας από τη Ζάκυνθο είχα στις τσέπες μου ένα φυλαχτό, στο πρόσωπο μου ένα μεγάλο χαμόγελο, και στην καρδιά μου μια καινούρια φίλη!