Το δυτικό αέτωμα του ναού του Διός. Αναπαράσταση του αγώνα μεταξύ λαπιθων και Κενταύρων ( το ρεζουμέ από αυτά που διάβασα στην ταμπελίτσα και θυμάμαι είναι ότι οι Κένταυροι είχαν πάει όλοι μαζί παρέα σε ένα γάμο… Στο γάμο λοιπόν ζητάν και πολλές ζουμερές κοπελίτσες, οι λάπιθες. Το κρασί ηταν γλυκό και ευκολοπιοτο, γεια μας και γεια μας οι Κένταυροι ηρθαν και μέθυσαν… Η συνέχεια ήταν να κυνηγάνε από δω και από κει τις κοπελίτσες όχι για να ανταλλάξουνε μανο, αλλά φαντάζεστε γιατί!) (τρελαίνομαι για τέτοια αρχαιοελληνικά πιπεράτα)
Ο Απόλλωνας στη μέση, προσπαθεί να επαναφέρει την τάξη. ( τι προσπαθούσε ο καημένος, άμα γυρίσει το μάτι του Κένταυρου και του ανέβει η λιμπιντος ίσαμε το λαιμό, τον κάνεις καλά μετά?) (αν σας θυμίζει κάτι η φυσιογνωμία του, μην μπερδεύεστε δεν είναι ο νεαρός από το διπλανό τραπέζι στο Ρεμο, είναι η φιγούρα που κάποτε πιάναμε κάθε μέρα στα χέρια μας στα καφετιά και τιμημένα χιλιάρικα)
Δείτε τον τρόμο που έχει στο πρόσωπο της… Αυτό θα πει εκφραστικότητα στην τέχνη!!!
Εδώ είναι από τους αθλους του Ηρακλή. Δίνει στην θεά Αθηνά, που είναι κάπως ντεγκιλζε σε σχέση με άλλες τις εμφανίσεις που είναι ντυμένη με την επίσημη πανοπλία της, τα σκοτωμένα κοτόπουλα ( στιμφαλιδες όρνιθες).
Και πάλι ο Ηρακλής αλλά σε νεανική ηλικία, πάνω από το πτώμα του Λιονταριού της Νεμεας. Αυτό το έργο ( στο ταμπελακι τα έλεγε, δεν τα βγάζω από το στομάχι μου ) είναι ιδιαίτερο γιατί είναι το μοναδικό εκείνης της περιόδου που απεικονίζει τον ηρωα κάπως κουρασμένο και σκυθρωπό, ενώ όλα τα άλλα παρόμοια έργα είχαν στόχο να τονίσουν τη δύναμη και την υπεροχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου