ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ... ΣΟΚΟΛΑΤΑ!

ΤΕΛΟΣ ΑΝΟΙΞΗΣ=ΑΡΧΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Το τέλος της άνοιξης σημαίνει την έναρξη του καλοκαιριού (τυπικά, γιατί στην ουσία το έχουμε χάσει αυτό το κομμάτι πια). Έτσι λοιπόν ανακάτεψα την άνοιξη με το καλοκαίρι με μια μικρή δόση ρομαντισμού και να το αποτέλεσμα...

(ντεκόρ εστιατορίου χωρίς βρώσιμα υλικά)

Ενας πίνακας, μα τι πίνακας;;;

Νεο έργο!!! Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε!

Αυτό όμως είναι ξεχωριστό από τα προηγούμενα.. Γιατί;;;

Είναι το πρώτο που φτιάχτηκε κατά παραγγελία, και είδη έχει πάρει τον δρόμο προς τον προορισμό του!

Είναι επίσης το πρώτο που πουλήθηκε!

Οι συμβολισμοι ειναι αρκετοι και καλα κρυμενοι... Ψαξτε να τους βρείτε!

Ένας ακόμα πίνακας…

Όχι όμως από αυτούς της σειράς που επαναλαμβάνετε ξανά και ξανά, αυτός είναι ένας ξεχωριστός που ζωγράφισα για ένα πολύ φιλικό ζευγάρι που παντρεύτηκαν το Σάββατο που μας πέρασε. Είναι ολοφάνερο ότι μαθαίνω και περπατώ στα βήματα γνωστού Έλληνα ζωγράφου, που θαυμάζω πολύ.
Νέδα-Δημήτρη να ζήσετε!!!

Το αμπαλαζ ( στη μέση ένα τάμα με δυο στέφανα- λατρεύω τα τάματα και όπως θα έχετε δει και σε προηγούμενους πίνακες μου είναι παντού, κάτι σαν ταυτότητα μου ας πούμε)

Ο χώρος της φωτογράφησης – ατελιέ μου : η πολυαγαπημενη μου αυλή.

«η ζωή συνεχίζετε, πρέπει να μαθαίνουμε να ζούμε με τα προβλήματα μας…»

«η ζωή συνεχίζετε, πρέπει να μαθαίνουμε να ζούμε με τα προβλήματα μας…» μου είπε κάποτε ένας πολύ σοφός φίλος μου και εγώ ακούω και μαθαίνω από τους σοφούς ανθρώπους…

Χθες ζωγράφισα ακόμα ένα πίνακα… Αυτή τη φορά κατ’ οπην παραγγελίας των φίλων μου Ρούλα και Κώστα (αχ… αγάπη μου!!!).
Το αποτέλεσμα…

Ένα μεγάλο παιδί κοιτάει τους πεφταστερες .

Με ερέθισμα την προχθεσινή νύχτα , βλέπε το ποστ «Ψάχνοντας τον χαμένο μου ρομαντισμό στην ταράτσα…»Χθες είπα να το δώσω πάνω σε καμβά.
Είναι αφιερωμένος σε όσους είδαν αυτό το αστέρι να πέφτει, γιατί όπου και να είμαστε , όλοι βλέπουμε τον ίδιο ουρανό…

25 άκλειστα … Το shooting τις φωτογράφησης λες να φταίει?

Ένα blog-Μια ζωγράφος

Όλα είναι έργα της κυρίας Ειρήνης Σπυριδάκη. Ένιωσα πολλά και ποικίλα συναισθήματα όταν βρήκα το blog της. Ένα από αυτά ήταν η αναζωπύρωση του κρυφού μου αποθυμενου να σπουδάσω ζωγραφική και διακοσμηση. Πράγματα που κάνω , και καλά όπως λένε οι άλλοι , αλλά χωρίς να έχω πάρει της βάσεις της μάθησης σωστά…Ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να μου δοθεί η ευκαιρία, για να έχω τις γνώσεις να εκφράζομαι ευκολότερα με πινέλα, κορδέλες και τάματα…
Πραγματικά ένα blog που δεν λέει πολλά λόγια αλλά με μια ματιά είναι σαν να σου έχει πει τα πάντα…

ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΧΟΥΑΚΙΝΑ

Εδώ και καιρό παρακολουθώ το αρτίστικο blog
ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΧΟΥΑΚΙΝΑ
αρκετά αξιόλογο που τα παιδιά κάνουν πραγματικά πάρα πολύ καλή δουλειά. Πολλών ειδών τέχνη είναι φωλιασμένη εκεί και πραγματικά αξίζει τον κόπο να το επισκεφτείτε. Αν και ταπεινή προσωπική μου γνώμη είναι να προσπαθήσετε να κρατήσετε ένα μοτιβο και να μην ανακατεύετε πολλές κατηγορίες μαζί. Παιδιά μήπως να ανοίξετε λίγο τους ορίζοντες σας και να δώσετε βήμα σε όποιον καλλιτέχνη επιθυμεί να προβάλει την δουλειά του; (έχει αρχίσει είδη να συμβαίνει αυτό, εγώ το έχω κάνει σε άλλο blog διακοσμησης)

Πολλά ευχαριστώ στη Vicky…

Καλημέρα…Ο κόσμος των blog τελικά σε βγάζει σε δρόμους που δεν φαντάζεσαι όταν ξεκινάς να κάνης ένα post. Έτσι λοιπόν γνωρίστηκα με την Vicky, και το blog περί διακοσμησης, ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ(http://decorate.i-blog.gr/)
Ένα mini αφιέρωμα για την δουλειά μου, ανέβηκε χθες εκεί…
Vicky ευχαριστώ πολύ.
Yiannis

Βόλτα στο μουσείο αρχαίας Ολυμπίας ( … συνέχεια)

Το δυτικό αέτωμα του ναού του Διός. Αναπαράσταση του αγώνα μεταξύ λαπιθων και Κενταύρων ( το ρεζουμέ από αυτά που διάβασα στην ταμπελίτσα και θυμάμαι είναι ότι οι Κένταυροι είχαν πάει όλοι μαζί παρέα σε ένα γάμο… Στο γάμο λοιπόν ζητάν και πολλές ζουμερές κοπελίτσες, οι λάπιθες. Το κρασί ηταν γλυκό και ευκολοπιοτο, γεια μας και γεια μας οι Κένταυροι ηρθαν και μέθυσαν… Η συνέχεια ήταν να κυνηγάνε από δω και από κει τις κοπελίτσες όχι για να ανταλλάξουνε μανο, αλλά φαντάζεστε γιατί!) (τρελαίνομαι για τέτοια αρχαιοελληνικά πιπεράτα)

Ο Απόλλωνας στη μέση, προσπαθεί να επαναφέρει την τάξη. ( τι προσπαθούσε ο καημένος, άμα γυρίσει το μάτι του Κένταυρου και του ανέβει η λιμπιντος ίσαμε το λαιμό, τον κάνεις καλά μετά?) (αν σας θυμίζει κάτι η φυσιογνωμία του, μην μπερδεύεστε δεν είναι ο νεαρός από το διπλανό τραπέζι στο Ρεμο, είναι η φιγούρα που κάποτε πιάναμε κάθε μέρα στα χέρια μας στα καφετιά και τιμημένα χιλιάρικα)



Δείτε τον τρόμο που έχει στο πρόσωπο της… Αυτό θα πει εκφραστικότητα στην τέχνη!!!

Εδώ είναι από τους αθλους του Ηρακλή. Δίνει στην θεά Αθηνά, που είναι κάπως ντεγκιλζε σε σχέση με άλλες τις εμφανίσεις που είναι ντυμένη με την επίσημη πανοπλία της, τα σκοτωμένα κοτόπουλα ( στιμφαλιδες όρνιθες).

Και πάλι ο Ηρακλής αλλά σε νεανική ηλικία, πάνω από το πτώμα του Λιονταριού της Νεμεας. Αυτό το έργο ( στο ταμπελακι τα έλεγε, δεν τα βγάζω από το στομάχι μου ) είναι ιδιαίτερο γιατί είναι το μοναδικό εκείνης της περιόδου που απεικονίζει τον ηρωα κάπως κουρασμένο και σκυθρωπό, ενώ όλα τα άλλα παρόμοια έργα είχαν στόχο να τονίσουν τη δύναμη και την υπεροχή.

εγω & εσυ

Αυτός είναι ακόμα ένας πίνακας που έφτιαξα τις προαλες, για να τον δωρίσω σε ένα πολύ φιλικό και αγαπημένο ζευγάρι, που τυχαίνει να έχουν γεννηθεί την ιδία ημέρα…

Σαν ύφος, είναι λίγο ( λιιιιιγο, τόσο δα) επηρεασμένο από γνωστό Έλληνα ζωγράφο… κατά τα άλλα έχω δώσει το δικό μου τόνο, και το χαρακτηριστικό όλων των έργων μου τα δυο τελευταία χρόνια, τα ΤΑΜΑΤΑ.
Πάνω από το κεφάλι κάθε αγγέλου, είναι ένα τάμα με ένα αγόρι και ένα κορίτσι αντίστοιχα.

Ο πίνακας λέγετε «εγώ και εσύ», και είμαι πολύ χαρούμενος που τον χάρισα σε αυτό το ζευγάρι γιατί φτιάχτηκε σκεπτόμενος αυτούς τους δυο…

Μια βόλτα στο μουσείο αρχαίας Ολυμπίας.( ααα! Και ο Σουηδός με την κάλτσα)

Λοιπόν λοιπόν…. Πήγα και γύρισα ( σωπα; Και τι μας το λες;). Ναι σας λέω, πήγα στην Αρχαία Ολυμπία, ( τόπος καταγωγής της μητέρας μου) και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ επισκέφτηκα το αρχαιολογικό μουσείο και τους χώρους…
Σα βόδι πήγα, και σα βόδι γύρισα! ( έλα μην τσαντίζεσαι πλάκα κάνω). Δεν πήρα μαζί μου ούτε φωτο, ούτε ένα ένα μπλοκ, ένα κομμάτι χαρτί βρε αδερφέ να κρατήσω μια σημείωση! Αλλά όπως λένε και οι ξένοι, if there is the wheel, there is the way. Ας είναι καλά η τεχνολογία και τα 3 mega pixel του κινητού, είπα εγώ τώρα.
Έλα όμως που κάτι άλλοι ξένοι λένε πως, όταν κάνης σχέδια ο Θεός γελάει!!!
Έτσι λοιπόν να μην τα πάρα πολυλογώ, άρχισα τσουκου τσουκου να τραβώ τις φωτο μου, να σημειώνω ότι ήθελα στο σημειωματάριο του κινητού, και τσοουπ! Χτυπάει το πρώτο, ντροοοοουν.
Ντροπηηηη!!! Με κοιτούσαν οι διάφοροι Κινέζοι, Γερμανοί, Ρώσοι, Σουηδοί( με την άσπρη κάλτσα σωσωνι και το πέδιλο από πάνω), ωσάν alien…
-Δεν μπορώ να το συζητήσω τώρα αυτό, θα τα πούμε μετά.
Μετά από λίγο ξανά ντρουυυυν!
-Ναι. (έχω αρχίσει και νευριάζω) είμαι σε ένα μουσείο τώρα, θα τα πούμε μετά…
Όλοι εκείνη τη στιγμή ήθελαν να λύσουμε τα θέματα… Τι να λύσουμε δηλαδή; Τα άλυτα;( τη διάθεση μου μόνο χάλασα και ήταν το τελευταίο που ήθελα)
Anyway, από τα πολλά τα ντρουυυν το τηλεφωνακι τι να κάνει; Ηρθε και κώλωσε, του πέσανε οι μπαταρίες, του πέσανε όλα! Να σου κι έκλεισε!
Αμάν λέω, ναου γουατ?
Χα χα χα! Έχω και άλλο τηλεφωνακι στο μαγικό τσαντάκι…
Λες και με μούντζωσαν οι Σουηδοί με την κάλτσα… Στην δεύτερη φωτο έκλεισε και αυτό από μπαταρία!!!!
Έτσι λοιπόν τελείωσα την βόλτα μου στο μουσείο, και σας δείχνω ότι πρόλαβα να τραβηξω!!!!

Ο Ερμής του Πραξιτέλους ( τα σχόλια περί ποιότητας τέχνης, δικά σας )

Απο μπροστα... ( το μπροστα το εχουμε δει καπου ολοι,το πισω ομως; Μην ειστε πονηροι, το συμπερασμα ειναι οτι η προηγουμενη ειναι μια σπανια φωτογραφια)


Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΙΩΝΙΟΥ ( ετσι εγραφε στην ταμπελιτσα παρα διπλα ετσι σας λεω, λεπτομεριες δυστυχώς δεν…)

Το ανατολικό αέτωμα του ναού του Διός. Αρματοδρομία Πέλοπα και Οινόμαου.

Λεπτομέρεια από το δυτικό αέτωμα του ναού του Διός.

διαφορα...

ξανα διαφορα....

Έχω μερικές ακόμα… σε επόμενο post!

ΤΙ ΕΙΝ’ ΤΟΥΤΟ?

Είναι όλα σαπούνια! Ναι ναι σαπούνια μοσχοσάπουνα! Φιλοτεχνημένα από μια σχιστοματα ανατολιτησα! Ηθικόν δίδαγμα: υπάρχουν πολλές πλευρές να βλέπουμε ένα πράγμα, τόσες που δεν τις φανταζόμαστε καν!

κάθε μέρα, 1 έργο!

Άποψη από fruit buffet.Γιατί οι καρέκλες δεν είναι μόνο για να καθόμαστε!!!

κάθε μέρα, 1 έργο!

Φίλες και φίλοι γεια σας…. Έχω μέρες να σας πρήξω με τις σκέψεις μου ( και ούτε τώρα θα το κάνω ) αλλά τουλάχιστον θα μοιραστώ μαζί σας λίγη τέχνη ακόμα…Αυτή είναι μια φωτογραφία αληθινότατη , φαίνεται από τα γράμματα της μηχανής κάτω δεξιά, που τράβηξα σε μια λίμνη ( δεν θυμάμαι πως λέγετε) σε ένα χωριό κοντά στο Αγρίνιο, που ήμουν διακοπές με τον φίλο μου τον Φάνη.

κάθε μέρα, 1 έργο!

βαρκούλες αρμενίζουν...

Είπαμε, καλλιτέχνης είσαι ή δεν είσαι. Καποτε νόμιζα ότι δεν μπορώ να ζωγραφίσω… αλλά απ’ ότι φαίνεται τελικά… τι λέτε μπορώ
;;; ( αυτοί οι πίνακες είναι δώρο για το σπίτι των φίλων μου Μπομπονατασα-Μπομποσαββα)