KANE TO ΧΕΙΜΩΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ: Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ!

Καταθέσεις και αναρτήσεις…

Φιλενάδα το καλοκαίρι τελείωσε, πιστεύω να το έχεις καταλάβει και να μην περιμένεις εμένα να σου το πω.
Τι να σου πρωτοπώ γι αυτό το καλοκαίρι;
Από πού να το πιάσω ; Πιάσε από την μέση θα έλεγε κάποιος…

Λοιπόν τρελή και αφερεμένηηη , να και ο χωριάτης ξεπηδάει πάλι (μπες μέσα γρήγορα μη σε δει κανένας), το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά ήταν σούπερ.
Από την επαγγελματική μεριά αν θα το πιάσεις το μόνο που θα δεις είναι ευκολία και χαλάρωση… 2 σε 1, Παλάτια και Ηλύσια παιδία στην ίδια σεζόν!
Παράξενο αλλά και πάρα πολύ ενδιαφέρων συγχρόνως. Ξέρεις , είναι σαν να παίζεις σε ένα παιχνίδι, « το παιχνίδι της ζωής » θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε, και αφού έχεις περάσει τα πρώτα επίπεδα, τα απλά, τώρα αρχίζει να δυσκολεύει και αρχίζουν οι συνδυασμοί…
Ετσι και ‘γω, σε μια σεζόν , δύο σεζόν… Αλλά νομίζω ότι κέρδισα τελικά και πέρασα στην άλλη πίστα.

Αυτά με τα επαγγελματικά, ινάφ.

Πρώτο καλοκαίρι στο νησί των Ιπποτών και όλα ήταν …πώς να το πω; Ανεξερεύνητα! Παραλίες , εστιατόρια, μικρά χωριά, μεγάλα χωριά, πάρτι, νύχτα , κόσμος, κόσμος, κόσμος.
Ευτυχώς φιλενάδα, σε όλη αυτή την πολύ κοπιαστική εμπειρία της εξερεύνησης δεν ήμουν μόνος. Η Νάσια με την Κατερίνα, η Σούζη, η Κατερίνα, η Σοφία, Ο Άκης , ο Αντώνης , η Μαμά , η Γιάννα, ο Ηλίας ήταν μόνο μερικοί από τους πολλούς συνταξιδιώτες στην εμπειρία αυτής της εξερεύνησης…

Τους ευχαριστώ όλους πολύ για την πολύτιμη βοήθεια τους σε αυτό το δύσκολο έργο.

Τελικά τώρα που το καλοσκέφτομαι ήταν ένα ακόμα συναρπαστικό καλοκαίρι… Σίγουρα δεν τα είχε όλα τα συστατικά, άλλα νομίζω πάντα πρέπει να αφήνουμε κάτι , για να το προσθέτουμε στο επόμενο και έτσι πετυχαίνουμε να κάνουμε τη διαφορά με το προηγούμενο… Μη γελάς, δεν είναι κουλή η θεωρία. Για ξανασκέψου τώρα που σταμάτησες να χαχανίζεις.
Κάνε το χειμώνα καλοκαίρι τραγουδάει ο Κότσιρας και δεν έχει και άδικο νομίζω.

Και σαν μετρ του είδους (τώρα μπορείς να γελάσεις ελεύθερα) ήρθε η ώρα για την συνταγή…
Είναι απλή και ερασιτεχνική.

ΥΛΙΚΑ
1 ένα μεγάλο καθημερινό χαμόγελο
2 ζωηρά και έντονα χρώματα ( μια πρέζα από το καθ΄ ένα μην το παρακάνετε)
3 μια μεγάλη δόση αυτοεκτημισης
4 μια ακόμα μεγαλύτερη δόση εσωτερικής λαμπερόσκονης (ξέρεις από αυτήν που κοιτιέσαι το πρωί στον καθρέφτη του μπάνιου και λες ΦΤΟΥ ΣΟΥ)
5 όλη την θετική ενέργεια που κρύβεται στο ντουλάπι σας (εκεί δίπλα από τα μακαρόνια)

ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Ανακατεύεται όλα τα υλικά μαζί με απαλές κινήσεις παρακινούμενες από αγάπη και μόνο. Τοποθετείτε το μίγμα σε … ένα μαγικό κουτί και καθημερινά παίρνετε μια μικρή ποσότητα.
Αυτή λοιπόν είναι μία από τις πολλές μυστικές συνταγές μου , που μου δίνει λίγο από όλο αυτό που γνωρίζετε και όλοι με ρωτάτε που το βρίσκω…
Το καλοκαίρι είναι μέσα σου καλή μου φιλενάδα. Χρησιμοποίησε σωστά την μυστική μου συνταγή και τότε σίγουρα , ο καλός καιρός του καλοκαιριού θα κρατήσει για πάντα…

yiaNNis

ΑΝΕΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ…ΑΝΑΠΟΛΗΣΤΕ.

για την Γεωργία ,τη Σούζη, την Αντιγόνη, τη Μαρία,τον Κουτσό, τη Μπομπενα, το Μαριζάκι, τη Λίλιαν, την Αννιτα, την Αγγελική, τον Κώστα, τον Μιχάλη, τον Αρη...

laura...

ΠΕΡΑΣΑΝ ΣΧΕΔΟΝ 2 ΧΡΟΝΙΑ...

… απο τότε που ήμασταν μαζί, Από την τελευταία ματιά.
Πέρασαν σχεδόν 12 ώρες, Από την τελευταία ματιά, στο όνειρο μου...

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ...

Φεύγω...

Δεν ξέρω τι να πω.
Για διακοπές , για υποχρεώσεις, για σημαντικούς λόγους υγείας....;
Μπορεί λίγο απο όλα .
Ενα όμως ξέρω σίγουρα να πω...
Οτι αφήνω πίσω θα μου λείψει πολύ.

Και κάθε φόρα ακόμα ποιο πολύ...
Μεχρί την τελευταία φορά που θα είναι και οριστική....

Πότε;
Τότε που ο Μικρός Πρίγκιπας θα μπορεί πια να καταλαβαίνει τι βλέπει στην ζωγραφιά , θα καταλάβει πόσο σημαντικό είναι για αυτόν το τριαντάφυλλο του και ο μικρός του πλανήτης με τους 3 κρατήρες...

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ...

Κάποιες φορές πολλοί απο εμάς νιώσαμε αδύναμοι... Τόσο που τα πόδια μας έγιναν ατροφικά και άσχημα σαν έτυμοι για το θάνατο... Ο θάνατος βέβαια έχει πολλές , αλλά και μια έννοια συγχρόνως , αυτή του ΤΕΛΟΥΣ. Ένα τέλος που για κάποιους είναι λυτρωτικό και για κάποιους άλλους απλά θανατηφόρο....
Αυτά τα πόδια είναι που δεν μας κρατούν όρθιους και πέφτουμε , πέφτουμε , πέφτουμε , μέχρι να πάμε εκεί που δεν έχει ποιο κάτω...
Εκεί σε αυτόν τον πάτο υπάρχουν μόνο δυο λύσεις!
Να περιμένεις παρακαλώντας το Θεο να περάσει ένας καλός άνθρωπος που με την αγάπη του , τα πόδια του θα γίνουν πόδια σου, τα μάτια του θα γίνουν μάτια σου, η καρδιά του καρδιά σου, μια αδελφή ψυχή που ποτέ δεν είχες...
Η δεύτερη λύση είναι και η δύσκολη λύση. Να κοιτάξεις στο μέσα σου καλά, να ψάξεις ακόμα ποιο καλά , να παλέψεις , να κλάψεις, να φωνάξεις μέσα στην δική σου άβυσσο μέχρι να βρεις την δύναμη να ξαναζωντανέψεις! Να ξανασταθείς στα πόδια σου μόνος σου και τότε μόνο θα καταλάβεις οτι ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΣΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ...

ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΤΟ ΚΑΓΚΕΛΟ...!

Φιλενάδα μια ερώτηση έχω να σου κάνω μόνο, τόσο δα μικρή και απλή.
Μεταξύ λογικής και συναισθήματος ποιο είναι αυτό που υπερτερεί;;;


Αφιερωμένο post σε αυτόν που δυσκολεύετε να αποφασίσει...

Άνοιξη - ΜΑΣ ΑΝΟΙΞΕΣ!!!

Καλωσόρισες άνοιξη ...

Με τα ωραία σου

Τα μυρωδάτα σου

Τα χρωματιστά σου

Τα ποιο γιορτινά σου...

Αλλά γιατί μαζί με αυτά κάθε χρόνο, μας φέρνεις και αυτή την τεράστια καταθληψουρα;;; Ε; Γιατί;

Αν η φιλία μετουσιωνόταν σε χρυσό, τότε εγώ θα ήμουν ο βασιλιάς Μίδας!

Τι ωραίο που είναι να έχεις καλούς, καλούς , καλούς φίλους (for me) !

Αρχίζω να γελάω ξανά!

Και τα ευτράπελα γεγονότα, συνεχίζονται….. Χθες το βράδυ ξαφνικά πάλι ένα τηλέφωνο και σήμανε συναγερμός! Μια έξαλλη κατάσταση χωρισμού, και ένα έκτακτο συμβούλιο έπρεπε να γίνει!

Όμως, όπως είπα και στην Κική, υποσχέθηκα στον εαυτό μου να αλλάξω οπτική γωνιά, να βλέπω ναι μεν τι γίνετε αλλά να τα βλέπω άλλη πλευρά, και να με επηρεάζουν όσο λιγότερο γίνετε.

Αρχίζω να γελάω ξανά!

Σε βλέπω, εσένα που με βλέπεις απο το γραφείο σου!

ήρεμη ζωή;;;

Τι παράξενη που είναι η ζωή!

Την μια μέρα να πηγαίνουν όλα καλά, ή να νομίζεις εσύ ότι όλα πηγαίνουν καλά, και την άλλη μέρα, με ένα τηλεφώνημα, μια συζήτηση, μια αποκάλυψη, να σου τα ανατρέπουν όλα. Πάνω που βάζεις μια κατάσταση σε μια ροή, και λες τώρα όλα καλά, τσουυυυυυυυυυυυυπ! Ξανά αρχίζει κάτι άλλο!

Τόσες πολλές ανατροπές που ώρες ώρες πιστεύω πως είμαι ο μοναδικός άνθρωπος στον πλανήτη, που έχει τόσα πολλά γεγονότα-σκαμπανεβάσματα και καταστάσεις στη ζωή του ( δεν λέω προβλήματα γιατί θεωρώ ότι μόνο ότι έχει σχέση με την υγειά είναι πρόβλημα )…. Πολλές φορές ρωταω μεγαλοφώνως « μα πως τα καταφέρνουν άλλοι άνθρωποι και έχουν μια απλή και ήρεμη ζωή;;; ( όπως ορίζει ο καθένας την απλή και ηρεμη ζωή για τον εαυτό του)

Φωνή βοωντος εν τη ερήμο και τρία πακέτα τσιγάρα…

επιτέλους...

Παρασκευή και 13 σήμερα και είναι πολύ γούρικη μέρα απ’ ότι φαίνεται…. Πάντα είχα μια συμπάθεια στο 13!

Επιτέλους!
Μετά από πάρα πολλούς μήνες έχω μια απάντηση ( η επίσημη θα έρθει εντός της εβδομάδας ) που περίμενα με λύσσα ! ! !
Δεν σας λέω ακόμα περί τίνος πρόκειται, αλλά όταν θα σας το πω να είστε σίγουροι ότι θα μείνετε με ανοιχτό το στόμα!

ΤΗΣ ΑΡΝΗΣ ΤΟ ΝΕΡΟ

ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΕΤΣΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΡΙΝ ΤΗ ΡΕΚΛΑ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ…

ΧΘΕΣ ΕΙΧΑ ΕΝΑ ΜΥΝΗΜΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ ΜΕΤΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ Η ΟΧΙ!!!

ΚΑΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ… ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΣΙ, ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ… ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΤΕ, ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΧΘΕΣ. ΟΡΙΣΤΙΚΑ. ΓΙΑ ‘ΜΕΝΑ.

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΩ ΕΚΤΑΣΗ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΙΣΩΣ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ… ΔΕΝ ΘΕΛΩ.

ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΜΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ Η ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΜΑΡΙΖΑ.

« ΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΚΑΤΙ ΑΣΤΟ ΝΑ ΦΥΓΕΙ. ΑΝ ΓΥΡΙΣΕΙ ΠΙΣΩ, ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ.
ΑΝ ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΕΙ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΟΤΕ.»

ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ, ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΕΓΚΕΦΑΛΟ ΜΟΥ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΡΗΞΕΙΣ.
ΣΕ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕ ΠΟΛΥ.
ΣΕ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΩ ΣΥΝΑΝΤΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΤΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ.

δεξιά ή αριστερά?

Μα πόσο δύσκολο είναι να είσαι συνεχώς μπροστά σε ένα δίλλημα και να έπρεπε να διαλέξεις το ένα ή το άλλο! Και άντε το ένα ή το άλλο να είναι μόνο 2, αν όμως είναι το ένα το άλλο το παραλλο και το άλλο παραλλο, τι κάνεις;
Μου συμβαίνει συνέχεια τα τελευταία χρόνια και κηρίος στον επαγγελματικό τομέα, που αυτός όμως κατά συνέπεια καθορίζει και πολλά άλλα κομμάτια της ζωης μας.
Πόση σκέψη, ξενύχτια, συζητήσεις, άγχος, πίεση… Α πα πα πα! Αλλά και πόσο λυτρωμενος νιώθεις όταν τελικά αποφασίσεις…
Μπροστά σε ένα τέτοιο δίλλημα είμαι για ακόμη μια φορά!!! Αλλά ευτυχώς έχω πολλούς και καλούς φίλους που πάντα η γνώμη και η συμβουλή τους είναι απαραίτητη και σημαντική.
Ευτυχώς ως τώρα δεν έχω κάνει κανένα στραβοπάτημα και πάντα ο επιλογές μου ήταν σωστές. Πότε όμως το ένστικτο μου θα με προδώσει και θα την πατήσω δεν ξέρω!!!

στιγμές από τα παλιά!

Σήμερα θέλω να θυμηθώ στιγμές από τα παλιά! Αν και σιχαίνομαι τις αναμνηστικές φωτογραφίες γιατί με μελαγχολούν πάρα πολύ, εξακολουθώ και τις τραβαω. Το γιατί δεν το ξέρω…αυτές είναι στιγμές από μια εκδρομή με την Μαρία, από Ρέθυμνο προς Πλαγιά (νότιο Κρήτη).Της ξεθάβω σήμερα, μήπως νιώσω λίγο καλύτερα σκεπτόμενος ότι υπάρχουν μέρη που δεν βλέπεις μόνο τσιμέντο!

Ολόγυρα σιωπή .

Μερικές φορές είναι πάρα πολύ δύσκολο ή και αδύνατο να πεις με λόγια αυτά που έχεις μέσα σου. Σε μένα ως τώρα η τέχνη λειτουργούσε σαν από μηχανής Θεός, και με έβγαζε από το αδιέξοδο του λόγου.

Πολύβουο πόπολο, αλλά στην πραγματικότητα… σιωπή!

ΔΙΚΟ ΣΑΣ....

Οι τρις χάριτες ( η τέταρτη έκανε σαλάτες )

Οι τρις χάριτες ( η τέταρτη έκανε σαλάτες )


Να που ξανασμίξανε μετά από αρκετό καιρό και οι τα τρία τα πουλάκια μαζί…

Εγώ σαν κοινά αποδεκτός πλέων ξεχασιάρης, είχα ξεχάσει τελείως ότι χθες θα ήταν η μια η Μαικαντίκοβα στην Αθήνα για λίγες ώρες μέχρι το απόγευμα που θα πετούσε πίσω στα Ελληνικά στρατα, και ότι η άλλη η Βασίλω, είχε έρθει περαστική για μερικές μέρες με άδεια. Ευτυχώς με πήρε τηλέφωνο η μια η τυπικιά και μου το θύμισε….

Τα μάζεψα τσάτρα πάτρα από το γραφείο και πήγα να τους συναντίσω στο Μοναστηράκι., για να είναι κοντά η ψηλή στο μετρο, να μην χάσει την πτήση της.
- Που θα πάμε;
- Στα «σερμπέτια*» εννοείτε , απαντώ. (όχι πως είχα όρεξη για γλυκό, αλλά είναι από τα αγαπημένα μου meeting points για κουβεντούλα με φίλους που έχω να δω καιρό).
Είπαμε ο καθένας με την σειρά τα νέα του, μετά προσπαθήσαμε να λύσουμε ο καθένας το πρόβλημα που απασχολεί τον άλλο αυτήν την περίοδο και καταλήξαμε όπως πάντα ο ένας να κράζει τον άλλο για κάτι που κάνει η δεν κάνει. Πχ. Εμένα πότε θα πάω στο στρατό, την Μαικαντικοβα ότι τον έχει βάλει η Έλενα στο βρακί της και δεν το παραδέχεται, και τη Βασίλω για την Μοναδική τη μεγάλη της Αγάπη που εδώ και χρόνια τρέχουν-τρέχουν και δεν τερματίζουν ποτέ….

Τελικά νιώθω πάρα πολύ τυχερός που ξεχνάω τόσο εύκολα. Είχα ξεχάσει πόσο ταιριάζουμε με αυτούς τους τρεις, και λέω τρεις γιατί τέσσερις είναι οι χαρητες αλλά άλλη είναι στο Ρέθυμνο και κάνει σαλάτες η βλαμενη… και λέω τυχερός γιατί η χαρά που παίρνεις όταν ξαναθυμάσαι κάτι τόσο όμορφο είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι αν το θυμάσαι και απλά κάποια στιγμή το ξαναζείς. Αν είσαι ξεχασιάρης, ζεις διαρκώς συγκινήσεις εκπλήξεις, ζεις διαρκώς καινούριες καταστάσεις και εναλλαγές ( α!!! τι ωραίο αυτό το παντελόνι… δικό μου είναι; Δεν το θυμάμαι καθόλου! )

Κάπως έτσι ένιωσα χθες που ξαναβρέθηκα με τους φίλους μου που λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων είναι ο ένας εδώ και ο άλλος εκεί. Έστω και για αυτή την μιάμιση ώρα, ήταν σαν να ήμασταν και το προηγούμενο βράδυ μαζί και να μπεκροπιναμε, αλλά συγχρόνως ήταν σαν να τους γνώριζα εκείνη την στιγμή…
πολύ γέλιο… μα πάρα πολύ γέλιο.

Στα high lights βάζω τις στιγμές που ξαναθυμηθήκαμε τις delivery πίπες που έκαναν κατά καιρούς οι διάφορες γκόμενες στην Μαικαντικοβα, όπου και να ήταν, ότι ώρα και να ήταν, με ένα μόνο τηλεφώνημα, όπως επίσης και τη στιγμή του ξενερωματος του ( βλέμμα αθώο κουταβάκι ) όταν χαιρετηθήκαμε.
-τι τώρα δεν θα σε ξαναδώ πριν φύγεις; (κλαψ)
-όχι. Θα σου στείλω όμως μια φωτογραφία μου αγκαλιά με τον ( ξέρετε ποιον ) με μια ταμπέλα που θα λέει « κοροΐδα δεν πάω φαντάρος»!!!
Αγόρια, ευχαριστώ πολύ για όλα. Όλες της στιγμές ξεγνοιασιάς και γέλιου που κάναμε, που με κάνατε να ζω και να νιώθω επιτέλους σα άνθρωπος της ηλικίας μου, που μου αναπληρώσατε την χαμένη μου εφηβεία.
Εύχομαι, ελπίζω και περιμένω στο μέλλον να ξανά είμαστε κάπου όλοι μαζί παρέα και να γελάμε…

* σερμπέτια : ένα πολύ γραφικό καφενείο – ζαχαροπλαστείο στην πλατεία Ψυρρη, με καταπληκτικά χειροποίητα γλυκά, πολύ ευγενικές κυρίες, και συνήθως Β πρόγραμμα ελληνικής ραδιοφωνίας.

- για τους αγγέλους μου