Κύριε κύριε να σας πω πως πέρασα στις διακοπές μου?

(συνέχεια από το προηγούμενο)


Τώρα οι φίλοι έγινα τέσσερις, και πολύ χαρούμενοι ήταν βρε παιδί μου… Τόσο χαρούμενοι που κατουρουσαν τα βρακιά τους!
Η πόλη που εξελίσσετε η ιστοριουλα από τις διακοπές του μικρού μου φίλου και της παρέας του, είναι μια υπέροχη, παραθαλάσσια πόλη στη βόριο Ελλάδα, που έχει ένα μεγάλο μεγάλο φάρο στην παραλία, και από κάτω της αντί για θάλασσα με νερό και ψάρια, έχ ει μια θάλασσα από χαρούμενο κόσμο, που πάει και έρχεται πάνω και κάτω πέρα και δώθε, που βουηζει και κινείτε σαν το ποιο γλυκό και γαλήνιο, κυματάκι της ωραιότερης παραλίας. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ.

Εκεί που λέτε κάτω από ον φάρο, είναι ένα μεγάλο Λουνα Παρκ! Εκεί οι φίλοι μας έζησαν την πρώτη τους εμπειρία των διακοπών τους…
Το Λουνα Παρκ ήταν άδειο και έτοιμο να κλείσει, γιατί ήταν ήδη πολύ αργά και όλα τα άλλα σοβαρά παιδάκια είχαν πάει στα κρεβάτια τους για ύπνο. Αλλά οι φίλοι μας έβαλαν για ακόμα μια φορά, τα «κονέ» τους ( ο Μπιφτέκης συγκεκριμένα) και το καταδιασκεδασαν!

Ξέρετε κάποια πράγματα είναι τόσο απλά, αλλά και τόσο σημαντικά, που δεν το πιάνει το μυαλό μας, πόσο πολύ ανάγκη τα έχουμε, και πόσο πολύ μπορεί να γεμίσουμε από αυτά τα απλά και φαινομενικά ασήμαντα.

Μια και δυο και τρις, το Λουνα Παρκα έκλεισε και ηρθε η ώρα για clubbing και κραιπάλες…

(συνεχίζεται… )