Είναι η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο.Κάποια στιγμή τσακώθηκανκαι ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πειτίποτα, έγραψε στην άμμο:ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όασηόπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκιπαραλίγο να πνιγείκαι ο φίλος του τον έσωσε. Όταν συνήλθε, έγραψεπάνω σε μια πέτρα:ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΣΩΣΕ ΤΗ ΖΩΗ.
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια τουέσωσε τη ζωή, τον ρώτησε : όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο,και τώρα έγραψεςπάνω στην πέτρα. Γιατί?
Ο άλλος φίλος απάντησε : «όταν κάποιος μαςπληγώνει, πρέπει να το γράφουμεστην άμμο όπου οι άνεμοι της συγνώμης μπορούν να τοσβήσουν. Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπεινα το χαράζουμε στηνπέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να τοσβήσει».
ΜΑΘΕ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΑΜΜΟ ΚΑΙ ΝΑΧΑΡΑΖΕΙΣ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΣΟΥΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ.
Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2007
Είναι η ιστορία 2 φίλων που περπατούν στην έρημο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Μια πολύ ωραία ιστορία που εύχομαι να την χρησιμοποιείς καθημερινά σαν οδηγό. Είναι πραγματικά κρίμα που σχεδόν κανένας δεν σκέφτεται έτσι πια.Όλοι κρατάμε μέσα μας αυτά που μας πληγώνουν και δεν καταλαβαίνουμε πως παίρνουν την θέση αυτών που μας κάνουν χαρούμενους...
Δημοσίευση σχολίου