Τελικά μερικές φορές απογοητευόμαστε απο τον ίδιο μας τον εαυτό πριν καλά καλά το καταλάβουμε...
Φτιάχνουμε μια δική μας ονειρεμένη ουτοπία, κλεινόμαστε σε αυτήν και νομίζουμε ότι όλα πάνε καλά....
-ντριιιιινννν....
Ένα τηλεφώνημα που ενώ περίμενες με λύσσα σε ξαφνιάζει τόσο σαν να μην το περίμενες ΠΟΤΕ!
Τότε καταλαβαίνεις οτι ζούσες στο δικό σου κόσμο..
αλλά όπως και να έχει, αυτές οι εντάσεις και οι εναλλαγές είναι που δίνουν το αλατοπίπερο στην καθημερινότητα μας... ΔΡΟΣΙΑ ΜΟΥ!
3 σχόλια:
Ντουσάκι κανείς;
Συνηθως αυτο ειναι και το μεγαλο μας προβλημα...Κατασκευαζουμε συνεχως κοσμους στους οποιους εγκλοβιζομαστε και δεν μπορουμε να βγουμε...
ti egine pali ????exo xasei nea kai exelixeis??? pare til roula
Δημοσίευση σχολίου