Κύριε κύριε να σας πω πως πέρασα τις διακοπές μου?

Μια φορά και ένα καιρό που λέτε παιδιά όλα πήγαιναν καλά, το καλοκαιράκι είχε φτάσει και έξω ο ήλιος έπεφτε αρνταν!

Μια και δυο και τρις φύγαμε για εκδρομή….

Όλα ήταν χαλαρά με υγειά και χαρά να πετάξουμε παιδιά.!

Στην αρχή της εκδρομής, ο μικρός μας ηρωας έκανε τη πρώτη του γνωριμία!
Στη στάση του μετρο προς το αεροδρόμιο, τον πλησίασε μια καλοσυνάτη κυρία., μετρίου αναστήματος, με μια πορτοκαλί βαλιτσούλα, πορτοκαλί παπουτσάκια, και πορτοκαλί τσάντα.
- Συγνώμη κύριε. Τον ρωτάει ευγενικά, πιο τρένο πάει προς το αεροδρόμιο?
- Τι να σας πω, απαντά εκείνος, θα περιμένουμε και θα δούμε

Να μην σας τα πολυλογώ παιδιά , ο μικρός μας φίλος και η κυρία Πορτοκαλί ταξίδεψαν μαζί και έκαναν παρέα μέχρι τη στιγμή του check in . Μην σας φαίνεται λίγος ο καιρός, πρόλαβαν να πούνε και να μοιραστούνε πολλά…
Μίλησαν για τις δουλειές τους, τις διακοπές τους, τις ανησυχίες τους. Αντάλλαξαν απόψεις περί διακοπών και μουσικής, βλέπετε η κυρία Πορτοκαλί ήταν δασκάλα κλασικής κιθάρας, και ταξίδευε προς το Ρέθυμνο της Κρήτης για να εξετάσει τα παιδάκια του ωδείου…
Υποσχέθηκε ότι θα είναι καλή μαζί τους και ότι θα τα βαθμολόγησε όλα ελαστικά…
Έτσι μετά από μια μικρή καθυστέρηση των πτήσεων έφτασε η στιγμή να πετάξουν ο καθένας για τον προορισμό του σαν άλλοι Γλάροι Ιωναθαν…
Ξέρετε αυτές οι γνωριμίες με αγνώστους ανθρώπους, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού, είναι πολύ απλές και ωραίες. Τις περισσότερες φορές μπορεί και να μη ξέρεις καν το όνομα του ανθρώπου που μιλάς τόσες ώρες, αλλά να σου έχει απλώσει μπροστά σου όλη την ζωή του σαν φρεσκοφτιαγμενο τραχανά…

Ο μικρός φίλος μου που σας γραφώ σήμερα την ιστοριουλα από τις καλοκαιρινές του διακοπές, είμαι σίγουρος ότι θα ήθελε πολύ να ευχαριστήσει την Κυρία Πορτοκαλί που δεν έμαθε το όνομα της ποτέ, και να της ευχηθεί να είναι πάντα καλά…

Έτσι λοιπόν που λέτε, άρχισαν οι διακοπές του φίλου μου, που μου τις διηγήθηκε τόσο ζωντανά, που ήταν σαν να ήμουνα εγώ εκείνος…

Από την αρχή φανήκαν ότι θα είναι οι καλύτερες διακοπές του κόσμου, μου είπε με χαρά χαμογελώντας ζωηρά….


- Έχω ταξιδέψει πολύ ως τώρα, και με όλα τα μεταφορικά μέσα, αλλά το αεροπλάνο είναι το αγαπημένο μου. Ξέρεις νιώθω ότι είμαι πουλί, ή μάλλον όχι οποιοδήποτε πουλί, ο Γλάρος Ιωναθαν… Αλλά αυτή τη φορά δεν ξερώ γιατί, τρόμαξα λίγο…

Αχ μικρέ μου φίλε, μάλλον αρχίζεις και γίνεσαι λίγο ποιο μεγάλος από νομίζεις ότι είσαι, όσο και να επιμένεις ότι δεν μεγαλώνεις ποτέ! Όσο μεγαλώνουμε τα πράγματα που ίσως να μην μας φόβιζαν ποτέ κάποτε, τόσο ποιο φοβερά και τρομερά μας φαίνονται…

Και να που έφτασε το αεροπλάνο και όλα μπήκαν ξανά στη θέση τους ( καρδιά, συκώτια, πνευμόνια κτλ)

Ο μικρός φοβιξιαρης φίλος μας εκεί συνάντησε τρις άλλους φίλους του που θα περνούσαν μαζί τις διακοπές. Την Μπουργκάνα, τον Ταχίνι και τον Μπιφτέκι…

(συνεχίζεται… )